قرائن و شواهد حاکی از به خطر افتادن عرصه های عمومی در بسیاری از شهر های جهان است. برای مثال کشور انگلستان که همواره الگو و نمونه ای از زندگی شهری در امور جمل و نقل ، سکونت و فرهنگ توام با وجود فاضاهای عمومی غنی بوده است ، اکنون شاهد افت جدی در کیفیت این فضاها می باشد.
بسیاری از شهر های جهان به ویژه بخش های مرکزی این شهر ها ، امروزه به صورت مکان هایی پر مخاطره در آمده اند. به هم زیختگی ناشی از تلنبار شدن زباله ها ، ازدحام ، شلوغی و راه بندها ، انواع آلودگی ها ، نا امنی ، بزه و ناهنجاری های اجتماعی ، جرم و جنایت ، شکل نازیبای ساختمان ها و غیره از جمله موارد کاهنده کیفیت زندگی در شهر های امروزین است.
هم زمان با تنزل کیفیت فضاهای عمومی فضاهای خصوصی با تاکید بر محرومیت و ایجاد خلوتگاه ، در نظر داشتن آسایش فردی ، ایجاد عملکردهای اختصاصی و امنیت ، رشد و شکوفایی یافت.
یکی از عواملی که موجب افزایش کیفیت شهری می شود ، حس مکان است . جس مکان به معنای ادراکات ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و پیش آگاهانه آنها ار محیط خود است که شخص را در ارتباط با محیط قرار می دهد ، به طوری که فهم و احساس با زمینه کعنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این حس تعاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می شود. حس مکان موجب احساس راحتی در محیط ، احساس امنیت ، لذت و ادراک عاطفی ، حمایت از مفاهیم فرهنگی مورد نیاز مردم ، حمایت از روابط فرهنگی و اجتماعی جامعه ، یادآوری تجارب گذشته ، دستیابی به هویت و در نتیجه بهره برداری بهتر از محیط ، رضایت استفاده کنندگان ، احساس تعلق به محیط و تداوم حضور در آن می شود.
امروزه شهر ها در حال از دست دادن هویت خود هستند. به طور معمول یک شهر ممکن است به آسانی میزاث تاریخی و ویژگی های منحصر به فرد خود را در ازای سازگاری با نیاز به اتومبیل ، ویزان سازد و از دست بدهد و به جای آنها برج ها بر محیط شهری – همانگونه که در تمامی شهر های جهان مشاهده می شود – مسلط شوند. مناطق شهری دچار از هم پاشیدگی شده و کاربری ها به گونه لی جدا از یکدیگر قرار گرفته اند که تامین و تدارک تسهیلات حمل و نقل عمومی در آنها بسیار مشکل و گران قیمت خواهد بود. توسعه جدید اغلب کسالت بار و بی روح و بسیار معمولی است.
