یکی از وسایل ضروری و مورد نیاز کاربران در شهر ، وجود نیمکت پارکی یا نوعی وسیله استراحت برای بازدیدکنندگان است.
نیمکت عمومی اختراعی است از قرن نوزدهم که از تجهیزات فضاهای سبز چشمه گرفته است. از آن زمان تا کنون این وسیله شهری جزئ عناصر ضروری تجهیزات فضای عمومی بوده است. معرفی این عناصر از طریق تقسیم بندی آنها بر اساس مقیاس عملکرد در هر عنصر صورت می پذییرد. تقسیم بندی که در این زمینه ارائه می شود سه مقیاس کلان ، میانی و خرد است به طوری که مقیاس کلان با بخش عمده ای از شهر ، مقیاس میانی محدوده ای خاص و مقیاس خرد چند بلوک یا نما و یا جزئیات ساختمان را در بر می گیرد.
این نیمکت ها باید به شکلی قرار بگیرند که دسترسی به آنها ساده و راحت باشد و در سراسر پارک و به تعداد زیاد موجود باشند ، صندلی ها باید رو به روی مناظر زیبا قرار بگیرند ، اما در مسیر رفت و آمد افراد نباشند. نیمکت های مراکز عمومی شهر را نیز می توان برای آسایش و راحتی شهروندان ، نزدیک مراکز ویژه ای مانند ایستگاه ها ، کیوسک ها ، باجه های تلفن ، سطل های زباله و شیر های آب قرار داد.
مهمترین محل برای قرار گرفتن نیمکت ها در سطح شهر ، مراکزی است که مردم در آنجا زیاد رفت و آمد می کنند. ؛ به ویژه مکان هایی که برای استراحت و تفریح مردم در نظر گرفته شده است.
اما در نوع داخلی آ به دلیل قرار گرفتن در محیط محفوظ و دوری از تاثیر عوامل جوی مانند تابش آفتاب ، برف و باران و … و نیز محدودیت اشخاص استفاده کننده از آن می توان ، از مصالح متنوعی همچون چوب ، انواع محصولات پلاستیکی ، شیشه ، پلاکسی گلاس ، انواع فلز یا ترکیبی از دو یا چند مورد از آنها در ساخت نیمکت استفاده نمود. در مورد اتصالات اجزا نیمکت هم با توجه به نوع مصالح مصرفی از نوع اتصالات همچون حوش ، پیچ و مهره ، میخ و چسب های مخصوص می توان استفاده نمود.
معمولا نیمکت ها در اشکال و اندازه هعای متفاوت با مصالح متنوع ساخته می شوند. آنچه حائز اهمیت است و یک طراح باید به آن توجه کند ، شناخت موقعیت پارک ، نصب و قرار دادن نیمکت در محل ضروری و مناسب است. زیرا به همان اندازه که وجود نیمکت در پارک می تواند ضروری باشد ، قرار دادن آن در محل های نامناسب موجب خستگی و دل زدگی می شود. تعداد نیمکت در پارک خود مساله ای است که طراح باید به آن توجه داشته باشد. زیرا کمبود یا زیاد بودن آن در هر دو حالت مشکلاتی از نظر رفاهی به همراه می آورد.
لذا توصیه می شود ، نیمکت ها با دیگر وسایل مبلمان شهری را در خیابان های اصلی و فرعی جنگل با رعایت فاصله ، در حاشیه خیابان های اصلی ، سطح چمن ، کنار محوطه گل کاری ، استخر ها ، برکه ها ، آبنما ها و … قرار دهند. نیمکت ها را می توان در داخل جنگل از چوب و یا بفایای کنده های درختان به حالت طبیعی تهیه نمود.
همچنین برای رعایت نظافت و بهداشت عمومی لازم است در کنار یا نزدیکی نیمکت ظروفی را به عنوان سطل زباله قرار داد.
در طراحی نیمکت از استاندارد بدن انسان استفاده می شود. و اصولا دارای سه مشخصه خواهد بود : کف ، پشتی و جای دست. اما ممکن است در بعضی حالات پشتی و جای دست حذف گردند. عموما به صورت چند نفره ، دو نفره و تک نفره به صورت مستطیلی ، مدور به دور درختان و … طراحی می شود. نیمکت پارکی می تواند به صورت چوبی ، فلزی ، بتنی و یا ترکیبی از آنها باشد که معمولا با پیچ یا بتن به زمین متصل می شود.
می گویند دولتمردان برای نیمکت های عمومی شهر ، نمادی از اندیشه و تدبیر قائل اند و معروف است که درباره یک شهر می توان بر حسب تعداد نیمکت هایش داوری کرد. این بدان معنا است که قابلیت طراحی و استفاده از این وسیله در یک محیط اجتماعی ، نگرانی و مسئولیت پذیری مسئولان یک شهر را در برابر همشهری هایشان مشخص می کند.
