حصار نرده ای شاید یکی از قدیمی ترین و هنور موثرترین شکل حصار باشد. نرده های ایمنی ، موانع خوبی برای وسایل نقلیه به وجود می آورند و می توانند به عنوان جایگزینی برای جدول ها و همراه آنها به کار روند. بنابراین باید با دقت در حای خود قرار گیرند تا مانع از ازدحام و سد معبر در خیابان نشوند. نرده های ایمنی چدی دوره ویکتوریا ، جنبه تزئینی داشت. ولی امروزه به صورت انبوه تولید می شود و به راحتی قابل دسترس است. نکته قابل توجه اینکه ، طرح های امروزی ، کاملا با مناطق حفاظت شده تناسب دارد. ایجاد مانع کالبدی یا حصار برای ایمنی در هر جا نیاز است. چنانچه نخواهیم مناظر از دید پنهان شوند ، از نرده کشی استفاده می کنیم. از نرده و حصار برای نشان دادن یک مرز ، ایجاد فضای خصوصی ، تعیین یک فضا یا حفاظت از یک محوطه استفاده می شود.
برای حفاظت از گیاهان و چمن ها و کنترل رفت و امد عابران پیاده ، احداث یک حصار کوتاه به ارتفاع حدود 30 سانتیمتر کافی است. نرده ها اولین وسیله ای هستند که در درجه نخست در مکان هایی که بالقوه دارای خطرند برای ایجاد آگاهی بصری نصب می شوند و در درجه دوم به عنوان یک مرز فیزیکی کاربرد دارند. وجود نرده ها ی کنار خیابان بتعث شده تا پیاده روی تجربه خوش آیندی برای مردم باشد. شهر با ساختمان های قدیمی ، تورفتگی ها ، سایبان ها و ورودی هایش ، مکان های آماده ای را برای ایستادن یا نشستن در اختیار مردم قرار می دهد.
ملاحظات تجسمی و ظاهری
از آنجا که نرده ها به عنوان پشتیبان یا عنصر حفاظتی در تغییرات سطح به کار می روند ، احداث نرده ها و حصار ها با ارتفاع حدود 1.5 تا 1.7 متر (ارتفاع سطح دید) ، از لحاظ بصری ناراحت کننده است و باید از آن احتزاز کرد. به طور کلی ، ارتفاع مجاز نرده ها باید مطابق با میزان امنیت مورد نظر ، کمتر یا بیشتر از این مقدار باشد. از این تجهیزات برای ممانعت از ورود غیر مجاز وسایل نقلیه به قسمت های تردد عابرین استفاده می شود. این موانع را نباید در خط اصلی تردد عابران قرار داد و باید امکان حرکت آزادانه فراد را فراهم نماید. در واقع زمانی از نرده ها استفاده می کنند که یک مانع فیزیکی که تا اندازه ای هم ایجاد ایمنی کند مورد نیاز باشد در عین حال از دید هم جلوگیری نکند. نرده ها و حصارها را نیز می توان جهت مشخص کردن مرز یم ناحیه و خصوصی نمودن آت یا پناهگاهی در برابر باد به کار برد. کاربرد نرده ها در آغاز ، به منظور وسیله حفاظت ساختمان ، باغ و پارک و غیره بوده ، ولی امروزه علاوه بر نقش خفاظتی جنبه تزئینی نیز دارد. در جایی که دسترسی لازم است ، باید از نرده های ایمنی متحرک استفاده شود . نرده های ایمنی روکش دار را در زمین فرو می کنند. برای این کار می توان از نمونه های فلزی لولایی یا قفل دار استفاده کرد. دسته دیگری از موانع ، موانع زنجیری می باشند. این موانع در صورتی که ارتفاعی کمتر از 790 میلیمتر داشته باشند ، به دلیل لینکه در دید افراد قرار ندارند ، می توانند برای عابران ، دوچرخه و موتورسیکلت سواران خطرساز باشند. البته تشخیص چنین موانعی توسط افرادی که مشکل بینایی دارند و از عصا استفاده می کنند ، مشکل است مگر اینکه ارتفاع آنها کمتر از 670 میلیمتر باشد. همچنین در طراحی نرده ها می توان یم تو رفتگی برای نوار بازتابی در نظر گرفت تا در شب ، قابل روئت باشد.
نرده های فلزی و چوبی متداول ترین نوع هستند. هر دو قابلیت انطباق زیاد با انواع محیط ها را دارند. هم رسمی و هم غیر رسمی به حساب می آیند و در ترکیب با یکدیگر نیز به کار می روند. نرده های آهنی که گاه به شکل توری هم در می آیند ، بر حسب طرح های گوناگون در اشکال مختلف دیده می شوند.
از جمله مصالح قابل استفاده در تارمی و حصار عبارتند از :
چدن : مقاومت و دوام فوق العاده ای در برابر خوررگی دارد ، به ویژه وقتی پای مقایسه با فولاد و آهن به میان می آید ، فرم ها و تزئینات پیچیده ای که با چدن حاصل می شوند در کار با بتن ، قولاد و چوب به راحتی قابل حصول نیستند.
فولاد و آلومینیوم : این مواد به عنوان بهترین ، اقتصادی ترین و سبک ترین پاسخ های عصر حاضر به چدنهای گذشته مطرح اند. فولاد در مناطق ساحلی باید از نوع ضد زنگ انتخاب شود ، اگر چه قدری گرانتر تمام می شود.
