تماس 021-56587600

مفهوم فضا و فضای شهری

سپتامبر 19, 2016

فضاهای شهری یکی از عمده ترین مولفه های شهرسازی می باشد. فضاهای شهری که در چهار چوب سکونتگاه ها و زیستگاه ها قرار می گیرند و در مقیاس های مختلف قابل توزیع در شهر بوده و نقاط عاطفی در شهر به وجود می آورند.

اصولا در شهر های قدیم تاکید بر ایحاد این نوع فضاها بیشتر بود و در زمان حاضر متاسفانه به دلیل بسیاری که عمده آن اقتصادی است ، طرح این نوع فضاها اصولا در شهرسازی کمتر به میان می آید . آنچه که از این رو فضاها وجود دارند به دلایلی از بین برده می شوند. این فضاها به صورت آزاد از عوامل همده شهری محسوب می شوند و در تعیین هویت شرط و در نتیجه ارتباط فرهنگی شهروندان نقش فراوانی دارند و این مهم از دیرباز مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار می گرفته است.

سازماندهی فضایی شهر ها ، روند باز تولید و تغییر شکل روابط اجتماعی در ساخت آنها است و رابطه متقابل عناصر شهری محتوای اجتماعی خاصی به آن می بخشد. به عبارت دیگر همانگونه که روابط اجتماعی به فضای نرم ، عملکرد و اهمیت اجتماعی می دهد ، تغییر در محیط شهری نیز می تواند به تغییر روابط اجتماعی بیانجامد و از ایم رو به کارگیری سمبل ها در فضاهای شهری اهمیت می یابند. به عبارت دیگر ((اگر جامعه و فضا در رابطه متقابل باشند ، سازمان اکولوژیکی شهر ها گرایش به بیان و تقویت این همبستگی را از طریق تمرکز سمبل ها و سیستم ارتباطات بر مبنای مشارکت فضایی در ارزش ها میسر می سازد)) بدین ترتیب ، باید پذیرفت که هر شهر خود نوعی ساخت سمبلیک است که در آن مجموعه ای از علائم رابطه با میان طبیعت ، فرهنگ ، فضا و جامعه را تنظیم می کنند

با این تفاسیر اکنون می توان تعریف قابل درکی از فضای شهری به دست داد. فضای شهری ساختاری سازمان یافته ، آراسته و واجد نظم به صورت کالبدی برای فعالیت های انسانی است که اساسا از سه طریق شناخته می شود : میفیت محصور بودن فضا ، کیفیت زیباشناختی عناصر تشکیل دهنده و فعالیت های خاص شهری که در آن واقع می شوند. دو نوع اصلی فضای شهری ((میدان)) و ((خیابان)) هستند.