بیلبود “Bilboard” در اصطلاح عمومی به معنای هر نوع صفحه پوستر یا آگهی خیابانی که در تبلیغات خیابانی مورد استفاده قرار می گیرد می باشد.
معمولا رفتن هنر به فضاهای آزاد نه تنها باعث تغییر در درک اثر هنری منحصر به فرد و اصلی در تصور مصرف کننده تبلیغات می شود بلکه زمینه ای را مطرح می کند که از خلق هنر در گالری ها ، موزه ها یا مجموعه های شخصی نشات می گیرد. با این وجود در حالتی که بیلبود هنری مانند تبلیغات در دسترس است ، همیشه مثل تبلیغات گمنام نیست. از آنجا که در عصر و عرصه مدرن میزان خوانایی مکان ها در هر دو سطح فرم و فعالیت نا چیز و ضعیف است. از مقایسه شهر سنتی با همتای مدرن آن به آسانی می توان این واقعیت را ملاحظه نمود.
امروزه استفاده از محیط شهری بدون علائم و تابلوها نا ممکن به نظر می رسد. تثویت محیط های مخصوص پیاده ، خلق محیط جذاب و ایمن برای افراد ، افزایش سرزندگی و تقویت تصویر ذهنی اجتماعی ، همگی به وسیله استفاده از مجموعه ای قواعد مناسب برای علائم شهری امکان پذیر می گردند. این قواعد می توانند به بهسازی محیط ها و بافت های تاریخی کمک کنند و یا به وسیله تبلیغات و تابلو های هماهنگ با معماری محل و بافت به آن زندگی بخشند و یا بر اهمیت عناصر طبیعی که برای محل اهمیت زیادی دارند ، تاکید کنند. عناصر شهری در کنار علائم صحیح و به جا می توانند به تثویت هویت و سرزندگی اقتصادی محل یاری رسانند و آن را به محلی پر رونق و فعال و پرشور تبدیل کنند.
بیلبورد ، یک نماد زیباساز
کارشناسان شهری معتقدند استفاده از تبلیغات در اغلب شهر های ایران به ویژه کلان شهر ها با دیدگاه های تک بعدی و اغلب متنی بر سود آوری های مقطعی توسعه یافته است و این در حالی است که جدا از تحقق این اهداف می توان از ابزارهای تبلیغاتی مشابه ابزارهای آموزش قوی بهره برد. آنها معتقدند بیلبوردها ، بالن ها ، پنل ها ، داربست ها و پیشرفته تر از همه آنها تلویزیون های تبلیغاتی به دلیل حضور و برقراری ازتباط مداوم در شهر برای شهروندان نوعی آموزش مستمر ایجاد می کنند و از این رو می توان با برنامه ریزی های دقیق و هدفمند از آنها برای ارتقای آگاهی های اجتماعی و اطلاع رسانی های هدفمند و جریان ساز به شهروندان بهره های بسیار گرفت.
در ایران گسترش شهرنشینی در چند دهه اخیر به ویژه تمرکز جمعیت در کلان شهر ها از جمله تهران ، باعث افزایش سریع تابلو های کاربری خدماتی و تجاری شده است. البته نبود مقررات مدون در مورد تابلو ها ، استفاده از این وسیله پیام رسانی محیطی را کاملا به دلخواه دارندگان تابلوها در آورده است که علاوه بر محدو کردن ارتباطات محیطی ، کاربری های لازم را نیز از آنها سلب کرده است.
بلوغ تبلیغات شهری در ایران
تعریف های بیشماری از تبلیغات از سوی نویسندگان و دانشمندان مدیریت بازاریابی و تبلیغات ارائه شده است که در روشن کردن گرایش عای تبلیغاتی سهم بزرگی ایفا کرده است. مهمترین تعریف که کاربرد تبلیغات را بیان می کند ، عبارت است از برقراری بر پایه برنامه ریزی در جهت تاثیر افکار و احساسات و اعمال گروه های خاص به منظور هدفی معین که البته ممکن است این تعریف گسترده باشد ، بدین سبب باید آن را از دسته صور تبلیغاتی که هدف انها تاثیر بر ارگانیزم خاص سیاسی است کنار بگذاریم. فضای تبلیغات شهری باید از رنگ آمیزی و ترکیب بندی بهره بجوید که به بیننده آرامش بدهد نه آن که آرامش او را بر هم بریزد.
استفاده از تابلو های شهری سابقه ای طولانی دارد. اما تدوین قواعدی برای تابلو های شهری و استفاده رسمی از آنها برای تامین اممنی و انتقال قوانین از اواخر قرن 17 میلادی در پاریس آغاز شد و در قرون 18 و 19 عمومیت یافت و هر روز بر دامنه و وسعت کاربرد آنها افزوده شد.
در کشور ما ، با پایان جنگ تحمیلی و به طور طبیعی تغییرات حاصله در بازار مصرف انواع کالاهای مصرفی و غیر ماندگار و کالاهای لوکس و طبقه ی بالا ، تبلیغات به عنوان بازوی قوی تولید کنندگان خرد و کلان به میدان آمد. در این میان و با رشد انواع سه گانه تبلیغ چاپی ، چخشی و محیط بیرونی ، تابلو های تبلیغاتی نیز رونقی دوباره و شتابان تر به خود گرفتند.
نخستین تابلوهای تبلیغاتی در ایران که پس از جنگ در ترات به شکل مکانیکی مظبفه حلب توجه مخاطب و ارائه اطلاعات کالا یا خدمات فرهنگی را بر عهده داشتند ، آنقدر از نظر تعداد و تنوع محدود بودند که کسی آینده خوش و روشن برای گسترش آن و قدرت روز افزوت تاثیر گذاری اش را متصور نبود. با تغییر تکنولوژی ، شکل تابلو های تبلیغاتی نیز تغییر کرد ، تابلو های قدیمی با ورود انواع چاپ های عریض و طویل و خضور بنر و فلکس کم کم تغییر ظاهر دادند. نبوغ طراحان تبلیغات شهری و لزوم استفاده بهینه از مکان و زمان های محدود ، سبب پیدایش انواع جدیدی از این رسانه شگفت آور شد.
تابلو های گردون ، چند وجهی و چندی پس از آنه LED ، تصویری و … فضای شهرها را به کلی تغییر داد.البته با حضور تلویزیون های شهری به سختی می توان میان تبلیغات پخشی و فضای باز تفاوت قائل شد.
